مرکز علمی – آموزشی مسیحی هگه در ادامۀ سمینارهای آموزشی سالیانۀ خود ، برنامۀ امسال (2012)  را طی سه روز از 2 تا 4 مارس به اسلام اختصاص داد.  " مسلمانان در میانۀ سنت و مدرنیسم" موضوع کلی این سمینار آموزشی بود که استادان مدعوّ پیرامون آن به ایراد سخن پرداختند. آیة الله سید عباس حسینی قائم مقامی ، دکتر مولر ، مدیر انستیتو تعلیم و تربیت بین الادیان در کلن و پروفسور اشتاین باخ ، شرق شناس معروف آلمانی از جمله استادان مدعوّ در این سمینار آموزشی بودند.

در سخنرانی ارائه شده آیةالله قائم مقامی که به موضوع " دین ودمکراسی" اختصاص داشت ، در ابتدا با بیان اینکه دمکراسی بر دو اصل مهم آزادی انسان و اصل تکثر گرایی (یلورالیسم) مبتنی است و دین بر اصل «ایمان» و اصل عبودیت و اطاعت از خداوند تاکید می کند؛ با طرح این پرسشها ضرورت پاسخیابی دقیق آنها بر اساس متون دینی را یاد آور شد :

آیا لازمۀ «ایمان دینی» ، انحصار گرایی الهیاتی (تئولوژیک ) است؟ آیا می توان با وجود ایمان و اعتقاد عمیق دینی ، تکثر گرا (پلورالیست) بود؟ و همچنین آیا اطاعت و عبودیت با آزادی و انتخابگری انسان سازگار است؟

من گمان می کنم اگر کسی بتواند بطور کاملاً شفاف و صریح به این پرسش ها پاسخ دهد ، نسبت میان دین با دمکراسی ، آزادی و حقوق انسانها را مشخص کرده است و البته این پاسخ یابی باید دقیقاً معطوف و مستند به منابع دست اول و معیارهای اصیل دینی باشد. نه اینکه فقط یک توصیف صرفاً روشنفکرانه از دین و دمکراسی و یا یک پاسخ زیرکانه و سیاستمدارانه به این پرسش ها و یا چیزی شبیه موعظه های الهیاتی باشد. بلکه باید از پاسخی جستجو کرد که جدّاً و کاملاً با آموزه های دینی و معیارهایی که در منابع مورد اشاره وجود دارد، منطبق وسازگار باشد وشناختی که اینجانب ، شخصاً با اتکای به همین منابع اصیل بدست آورده ام اینست که بی هیچ تردید بر خلاف آنچه که خیلی افراد گمان می کنند ، خداوند انسان را هرگز به طور مطلق به « اطاعت»  و « عبودیّت» فرا نخوانده است . بلکه او را به « عبادت آگاهانه و اطاعتِ آزاد»  دعوت کرده است . پس هر چه که اراده و آزادی انسان را نفی کند ، آشکارا با خواست و ارادۀ خداوند تضادّ دارد .

بی تردید« دین» ، چه در حوزۀ زندگی شخصی و چه در حوزۀ زندگی اجتماعی و عمومی دارای پیام ها ،احکام ،فرامین و توصیه هایی به انسان می باشد ، ولی این پیام ها واحکام فقط و فقط در صورتیکه از مجرای ارادۀ انسان گذر نماید ، با خواست و ارادۀ خداوند سازگار خواهد بود و گرنه تحمیل آنها خارج از ارادۀ انسان، نامشروع و غیر مجاز می باشد. بدیهی است هر فرد و جامعه ای که آگاهانه این پیام ها را نادیده گرفته و فرامین الهی را عصیان نماید ، مستحقّ مجازات الهی است و باید به خداوند پاسخگو باشد. اما هرگز نمی توان با این توجیه از انسانها سلب اراده نمود و خود را مجاز به تحمیل و اجبار دانست. اگر کسانی به نام دین ،  احکام و آموزه های دینی را به فرد و جامعه تحمیل نمایند، بر خلاف خواست و ارادۀ صریح خداوند عمل کرده و به تعبیر قرآن کریم، به خداوند تهمت زده اند  و هیچ گناهی  بزرگتر از تهمت و افترا به خداوند نیست. » 

مناظرۀ میان سخنرانان و پاسخگویی به سوالات شرکت کنندگان که اکثر آنها از اساتید دانشگاه و دانشجویان رشته های ادیان و فلسفه بودند از دیگر بخشهای این سمینار سه روزه بود.

لازم به یاد آوری است که این مرکزعلمی-آموزشی ، موسسه ای خصوصی وپر سابقه است که در سال 1945 میلادی پایه گذاری شده و حدود 70 سال است که در عرصـۀ آموزش های دینی و گفتگوهای بین الادیان فعال می باشد .